λέξεις.

τόσες σκέψεις

που αυθαίρετα βαφτίστηκαν έτσι

γιατί όχι

δεν είναι σκέψεις

είναι παρορμήσεις της στιγμής

συναισθήματα της σιωπής

που χάρις σε μαύρα πλήκτρα

απόκτησαν λόγω ύπαρξης

νιώσαν τη χαρά της γέννησης...

οι γονείς τους αγνοούνται

αδυνατούν να αναλάβουν τέτοια ευθύνη

γιατί λέξεις σε οθόνη

αποτελούν αμάρτημα

προσποιούνται πως δεν έχουν σχέση με ένα λάθος

το λάθος της τόλμης να εκφραστείς

όχι εσύ.

το μέσα σου.

βασικά ούτε κι αυτό

τελικά τι είναι αυτά τα ομοιόμορφα γράμματα;

σκέψεις;

όχι.

είναι απλά ένας τρόπος να ελαφρύνω το βάρος

ποιο βάρος;

ένα.

Που με πνίγει.

Με μπερδεύει.

Μ' αυτά τα μαύρα γράμματα λοιπόν

αδειάζω λίγο από το μέσα μου.

Λάθος λέξη αλλά δε μου ρχεται καλύτερη

Ουφ!

ξελάφρωσα και σήμερα...

* Τελικά αγαπητέ αναγνώστη( αν υπάρχεις κι αν δεν είσαι και συ πρόσωπο της φαντασίας μου) δε σε βλέπω να αξιωθείς ποτέ να με δεις σε καλό mood....:)