Κλισέ.

Πάντα υποστήριζα τους αδύναμους. Ακόμα και στις εκλογές στο σχολείο, ψήφιζα παιδιά που πίστευα ότι είχαν περισσότερα να προσφέρουν από την ξανθιά ανορεξική κοπελιά που κέρδιζε σχεδόν κάθε χρόνο. (ας σημειωθεί ότι δεν έχω κανένα κόμπλεξ με τις ξανθιές αφού και γω άλλωστε είμαι ξανθιά) Αυτά τα παιδιά όμως, πες λόγω κάποιας παρεξήγησης, κάποιας προκατάληψης σπάνια κατάφερναν να ξεχωρίσουν και να αποδείξουν αυτό που αξίζουν-τουλάχιστον στο σχολικό περιβάλλον- και γω το θεωρούσα υποχρέωση μου να τα βοηθήσω να λάμψουν.
Όπως λοιπόν καταλαβαίνεις, πάντα είχα κάτι από Robin Hood στο χαρακτήρα μου. Και σήμερα έχω μια καινούρια αποστολή. Να υπερασπιστώ μια πραγματικά αδύναμη κατηγορία. Τα κλισέ.

Μετά από αρκετή ώρα σκέψης, μπορώ πια με σιγουριά να δηλώσω ότι δεν υπάρχουν πιο παρεξηγημένα ''πλάσματα'' από τα κλισέ. Όλοι τα ψιλοσνομπάρουμε. Είτε επειδή τα έχουμε συνδέσει με γελοία celebrities που τα έχουν κακοποιήσει χωρίς κανένα σεβασμό στη ηλικία και την ιστορία τους, είτε επειδή απλά θέλουμε να είμαστε πρωτότυποι και να μη χρησιομοποιούμε στο λόγο μας κάτι που έχει ειπωθεί εκατομύρια φορές.

Και ναι, ίσως οι παραπάνω λόγοι να είναι αρκετοί για να τα καταδικάσουμε  σε ισόβια ταπείνωση. Όμως πραγματικά αν το ψάξει κανείς, θα συνειδητοποιήσει ότι πίσω από τα κλισέ κρύβονται οι πιο μεγάλες αλήθειες. Και δεν είναι λίγο πράγμα αυτό στις μέρες μας. Όλοι -λίγο ή πολύ- έχουμε πάρει χαμπάρι πόσο δυσεύρετες είναι οι αλήθειες. Ας δώσω και ένα παράδειγμα για να σας πείσω -ως προς την αθωότητα των κλισέ.

Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει ''να σαι ο εαυτός σου, να αποδεχτείς τον εαυτό σου, να σαι καλά με τον εαυτό σου, να νιώθεις άνετα μ' αυτό που είσαι κτλ.'' Όλα αυτά είναι κλισέ που λέγονται, γράφονται, τραγουδιούνται, αποστηθίζονται συνέχεια. Όμως αν κάποιος ανοίξει διάπλατα τ' αυτιά του και ακούσει χωρίς ίχνος περιφρόνησης αυτές τις λέξεις, θα αποκαλυφθεί μπροστά του μια μεγάλη αλήθεια. Ότι βασικό κριτήριο για να ευτυχήσει ο άνθρωπος είναι να είναι όμορφα μέσα του. Να' χει αποδεχτεί αυτό που χρόνια το είναι του χτίζει. Και όχι απλά να το αποδεχτεί αλλά και στην πορεία- ίσως αναπόφευκτα- να το αγαπήσει.

Ίσως λοιπόν ο Σεπτέμβριος να είναι ο σωστός μήνας για να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα. Εγώ ήδη το έκανα. Σειρά σας λοιπόν. Καλή τύχη.