λίστα.

Για άλλο πράγμα ήθελα να γράψω. Αλλά τελικά θα γράψω γι'αυτό. Ποιο; αναρωτιέσαι εύλογα.

Θα δεις, σου απαντάω εγώ απότομα- μα που είναι οι τρόποι μου;

Και επειδή όποτε νιώθω το κεφάλι μου ένα τεράστιο, γκρι, ξεφτυσμένο, μπλεγμένο κουβάρι το ρίχνω στις λίστες, πάρε μια λίστα μήπως και βρω και γω λίγη ηρεμία.

Διαδικτυακή Λίστα no1

  

Θέμα:  Πράγματα που σιχαίνομαι

  

1)Το επιχείρημα ''δεν είμαι απαισιόδοξος, είμαι ρεαλιστής'' Όχι απλά με εκνευρίζει, αλλά με βγάζει έξω απ' τα ρούχα μου. Και μη ρωτήσεις γιατί. Δεν έχω πρόχειρη εξήγηση.

2)Οι μαμαδίστικες εκαθαρίσεις δωματίου εν όψει της νέας σχολικής χρονιάς '' μα τι τα χρειάζεσαι αυτά; τώρα θες να μου πεις όλα αυτά που βρίσκονται εδώ μέσα τα έχεις ανάγκη;;;;'' πφφφ..Ναι ρε μάνα, τα χρειάζομαι. Είναι όλα κομμάτι της ζωής μου. Όλα μαζί συνθέτουν εμένα. Είναι οι αναμνήσεις μου. Και πρόσφατά- πολύ πρόσφατα- έμαθα ότι δεν πρέπει να εμπιστεύομαι τη μνήμη. Και τις αναμήσεις μου- τουλάχιστον αυτές που θέλω να κρατήσω- να τις φροντίζω, προσέχοντας όμως να μην εισβάλουν στο παρόν αλλά να βρίσκονται τακτοποιημένες στο κουτάκι του παρελθόντος. Τελικά πληρώνει πολύ ακριβό τίμημα στη ζωή ο ακατάστατος.

3)Το μπέρδεμα. Δεν το αντέχω όταν είμαι μπερδεμένη-καλή ώρα τώρα.

4)Να μην ξέρω τι νιώθω για έναν άνθρωπο. Σηκώνει πολύ κουβέντα αυτό αλλά άστο προς το παρόν.

5)Που νιώθω ότι ξέρω τα πάντα για κάποιον και ταυτόχρονα νιώθω σα να μην τον ξέρω καθόλου.

6)Που η λέξη ''αγαπάω'' και όλα τα παράγωγα χρησιμοποιούνται έτσι, συνέχεια, για βλακείες. Όπως λέμε ''πάμε για καφέ'', λέμε '' Σ'αγαπάω''. Αυτό κι αν μ' εξοργίζει.

7)Να μην μ' αφήνουν μόνη μου όταν τους το ζητάω.

8)Να μ' αφήνουν μόνη μου όταν βλέπουν ότι έχω ανάγκη από συντροφιά.

9)Να βάζουν ταμπέλες στους ανθρώπους. Όσο πρακτικό κι αν μοιάζει, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα.
Αν κι όλας η ταμπέλα βασίζεται σε προκατειλημένες-ρατσιστικές ιδέες...

10)Ότι πρέπει να αποφασίσω τι θέλω να κάνω με τη ζωή μου. Και δεν έχω την παραμικρή ιδέα.

11)Το ότι φαινομενικά δεν έχω λόγο να είμαι θυμωμένη. Αλλά στην πραγματικότητα είναι φορές που νιώθω ότι πνίγομαι και που ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος που' χω βρει για να ανακουφίζομαι είναι το κλάμα.

12)Όταν με ρωτάνε γιατί κλαίω και γω τους κοιτάω απελπισμένα με κατακόκκινα μάτια, μήπως και με το βλέμμα μου καταλάβουν ότι κλαίω από το θυμό μου. Ναι σιγά.Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα.

Αρκετά υπέφερες όμως κακόμοιρε αναγνώστη με το παραλήρημά μου.
Α. Μια τελευταία διευκρίνιση. Μπορεί να ακούγομαι απελπισμένη αλλά καταβάθως είμαι αισιόδοξος άνθρωπος.

Όλα τα υπόλοιπα μπορείς να τα φορτώσεις στην εφηβεία- όπως άλλωστε κάνω και γω...