Μπορώ να πω σχεδόν με απόλυτη σιγουριά, ότι αυτό που χαρακτηρίζει όλους- μα όλους- τους ανθρώπους είναι ότι πολύ απλά δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Ε, λοιπόν εγώ ξύπνησα σήμερα το πρωί και παραδόξως ήξερα τι ήθελα. Και αυτό που ήθελα ακούει στο όνομα ελευθερία. Και έχει και ψευδώνυμο. Ανεξαρτησία. Ναι, ήθελα την ελευθερία, την ανεξαρτησία μου. Σε όλους τους βαθμούς. Παντού. Πάντα. Και μετά σκέφτηκα, τι μπορεί να μου τις χαρίσει; Μα, φυσικά,πως δεν το σκέφτηκα; Τα 18α γενέθλιά μου. Αυτό μας κάνει 18- 15= 3. Τρία χρόνια ατέλειωτης αναμονής. Η αισιόδοξη φύση μου όμως δε με εγκατέλειψε. ''Και μέχρι τότε;''αναρωτήθηκα.
Μπορώ πάντα να ελπίζω σε ένα θαύμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου