όμορφα.

Γράφω για να μην προλάβεις και γράψεις εσύ πρώτος. Γράφω για να σου πω μια καλησπέρα. Μα κυρίως- ποιον κοροϊδεύω;- γράφω για το ''όμορφα'' που μου ευχήθηκες κάποτε. Για το ''όμορφα'' που φοράς στην όψη, σε κάθε νοητή μου συνάντηση μαζί σου. Για το ''όμορφα'' που αγαπάς τόσο και που μέσα στο οποίο -εγωιστικά, αθόρυβα, εν αγνοία σου- τρύπωσα και γω μέσα μια μέρα που είχε κρύο. Στο δικό σου ''όμορφα''. Και αν θες να ξέρεις το αγάπησα και γω. Το ''όμορφα''.

Το ''όμορφα'' είναι η αρχή μιας αόριστης γνωριμίας. Μεταξύ αγνώστων. Μιας συνάντησης που δεν έγινε. Μεταξύ εμένα και εσένα. Μια αφορμή ήταν το ''όμορφα''. Μια αφορμή για να εισέλθω στον κόσμο σου. Το ''σουσάμι άνοιξε'' του θησαυρού. Του δικού σου και του ''όμορφα''. Του θησαυρού της ψυχής σου. Του είναι σου, που με' χει κάνει σκλάβα του. Σκιά της σκιάς σου.

Το ''όμορφα'' είναι όλα κι όλα ό, τι μας ενώνει. Ότι ενώνει εμένα με σένα για να ακριβολογούμε. Γιατί εσύ είπαμε, αγνοείς. Αγνοείς την ύπαρξή μου. Η άγνοιά σου, το κοινό μας ''όμορφα''. Και δε φταις εσύ γι' αυτό. Προς Θεού. Δε σε φορτώνω με ψεύτικες κατηγορίες. Ποτέ δε θα το έκανα αυτό στο ''όμορφά'' μας. Σου είπα, το αγαπάω.

Εν αγνοία σου παγιδεύτηκα στη ζωή σου. Κινούμενη άμμος εσύ και γω να βυθίζομαι μαζί με σένα και το ''όμορφα'', το παιδί μας. Και δεν ένιωθα μόνη μαζί σας. Κι ας έλειπε η ψυχή της παρέας, η σάρκα. Το ''όμορφα'' ήταν η καλύτερη αόρατη συντροφιά που θα μπορούσα να έχω. Μετά από σένα βέβαια.

Όλη μου η ζωή ορίζεται απ' το ''όμορφα''. Προ Χριστού, μετά Χριστόν. Προ ''όμορφα'', μετά ''όμορφα''. Όμως εσύ παραμένεις ψευδαίσθηση. Μόνο κάποιες φορές παρασύρομαι από τυπωμένα χαρτιά με ποιήματά σου και πιστεύω ότι για δευτερόλεπτα ζωντανεύεις. Και τα μάτια σου λάμπουν και με κοιτάζουν. Κι όμως ψευδαίσθηση παραμένεις. Εν αγνοία σου πάντα.

Και γω η δειλή αρκέστηκα στο ''όμορφα''. Από μικρή αγαπούσα τα απλά πράγματα. Δεν μου περνούσε απ' το μυαλό πως θα μπορούσα να χα κι άλλα, πολλά. Όχι. Το ''όμορφα'' μου αρκούσε. Και ήταν βράδια που το παρακαλούσα να μας φέρει μαζί. Μαζί! Δεν γνωρίζει μαζί το ''όμορφα'', άγνωστη λέξη , δε βρίσκεται στο λεξιλόγιό του. Και έμενα εγώ στην άμμο , παρέα με τα φαντάσματά σας. Το δικό σου και του ''όμορφα''.

Τι ωραία που ήταν η πρώτη φορά που αντανακλάστηκε η φλόγα σου πάνω στο ''όμορφα'' της οθόνης. Φλόγα κόκκινη που μ' έκαψε.

Α, δε σου' πα! Αγόρασα και κόκκινο κασκόλ. Κατακόκκινο. Να σε τυλίγω γύρω απ' το λαιμό μου, να με ζεσταίνεις...

Και γω η χαζή να μένω με την ψευδαίσθηση πως όλα είναι  ''όμορφα''.